نگاهی بر نظام رسانه در حاکمیت ایدئولوژیک
در دولت-ملتهایی که حاکمیت بر مبنای ایدئولوژی است و حاکمیت هژمونیک و گفتمانی تجربه نشده، همواره ترسی ناشی از دخالت اجنبی از طریق عمال داخلی بر سیستم (حاکمیت) حاکم است. به بیان ساده تر سیستم همواره از اینکه اجنبی از طریق جاسوسها و ماموران آموزش دیده بر بدنه او نفوذ کند و رسالت آرمانی و ایدئولوژیکش را با مشکل ایجاد کند ابا دارد، منتج آنکه سیستم در پذیرفتن نظرات جدید و نیروهای جدید احتیاط زیادی میکند و تبعات این تنگ گرفتن حلقه نزدیکان عدم نفوذ نظرات و عقاید نیروهای وفاداری است که حسن نیتشان برای سیستم ثابت نشده است. پیامد این عدم نفوذ نیز، عدم برخورداری از ظرفیتهای فکری و انسانی و اجتماعی جوان و بالقوه است و سیستم به مرور و ناخواسته با عدم سیاستگذاری صحیح، اتلاف منابع، هزینه بالا، و بازده پایین اداره می شود. یکی از این زیر سیستمها نظام رسانهای آن دولت-ملتهاست، نظامی که ضمن خلق بار مالی سنگین و تولید محتوای بی کیفیت و کم بیننده، با مدلهای جدید و به روز ارتباطی فاصله دارد و تمایلی به کاهش این فاصله نیز ندارد.
اینکه بخش خصوصی متخصص و وفاداری که حسن نیتش به سیستم ثابت نشده چگونه از این فرصت استفاده کند تا از طریق همکاری با سیستم ضمن صرفه جویی در هزینههای سیستم و افزایش راندمان او عایدی برای ادامه بقای خود داشته باشد سوالی است که پاسخ دادن به آن حقیقتا دشوار است، البته اگر پاسخی واقعا وجود داشته باشد.
- ۹۷/۰۴/۱۳