فرزند کویرم، فرزند روزهای سخت، فرزند سرماهای سوزان شبهای کویر و فرزند آفتاب جهنم گونه ی روزهای کویر
فرزند کویرم، فرزند همان بوی خاکی که بعد از هر یک سال بارش چند قطره باران بر روی زمین کوچه های کاه گلی شهرم به مشامم میرسد
فرزند همان کویری هستم که در آن "گز" میروید، میروید و میبالد و بزرگ میشود، بی هیچ آبی بی هیچ بارش ملایمی و بی هیچ نوازشی از نسیم
و آنچه از بیابان و کویر به او میرسد جز طوفان شن و سرمای کشنده و آفتاب سوزان نیست اما محکم ایستاده وطنش را و خاکش را در آغوش گرفته و او را دوست دارد
من فرزند کویرم و همچون گز استوار ایستاده ام
و وطنم را و خاکم را دوست دارم
من وطنم را دوست دارم
و اسلام وطن من است...